Op onovertroffen wijze kraakt Teeuwen de lamlendige wijze af, waarop bepaalde beroepspolitici met een actieverleden zich verdedigd hebben. Enerzijds is men trots op wat men gedaan heeft. Anderzijds is de tijdgeest in hun nadeel veranderd.
Maar wat hij toch het meest duidelijk maakt, op een manier zoals alleen de cabaretier kan, is dat achter die verheven idealen ook opportunistische motieven een niet te verwaarlozen rol speelden. Activisme en nihilisme kunnen blijkbaar dus heel goed hand in hand gaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
6 opmerkingen:
Hoi Lodewijk,
Hoe Frans de jaren 80 ervaren heeft:
http://www.peterbreedveld.com/archives/00001530.html
Dank Frans, zal het zo meteen lezen.
Prachtig stukje dit!
Jammer, HT legt dus geen verantwoording af.
Om het kort te houden, "ik vind" dat verkrachters géén rechten meer hebben.
Indien deze "man" en zijn kompanen zo hadden huisgehouden in mijn familie dan hadden zij zelfs geen leven meer gehad...
@P.V.Drion
Het is allemaal satirisch!
Nou ja!
Er met boter en suiker ingetuind.
Petje af.
Een reactie posten