En anderen trouwens ook!
Los van de vraag over de inhoudelijke berichtgeving van Karsken, die in mijn optiek genuanceerder is dan je nu doet voorkomen, kan ik je het volgende meedelen:
Ik verdedig hier Westerse waarden. Dat zijn ondermeer rationalisme, zelfkritiek, de onbaatzuchtige zoektocht naar waarheid, de scheiding tussen kerk en staat, de heerschappij van het recht en gelijkheid onder de wet, voorzieningen voor sociaal kwetsbaren, de vrijheid van geweten en meningsuiting, mensenrechten en de democratische rechtstaat. En vooral het eerbied voor het menselijke leven. Zoals Bisschop Fisichella bij de dood van Oriana Fallaci treffend zei: "De God van de Christenen is er één van leven. "
Die opgesomde waarden maakt ons in mijn ogen superieur. Zoals Paul Cliteur omschreef: "Mensen zijn gelijkwaardig, maar juist daarom kunnen culturen het niet zijn: culturen die mensen als ongelijk beschouwen, verknechten, verlagen, of monddood maken zijn inferieur aan culturen waarin mensen gelijk zijn en individuele vrijheid genieten."
Onze kracht is mijns inziens tegelijkertijd onze grootste zwakte. Vooral omdat wij de strijd aan moeten gaan met volkeren die -in cultureel opzicht- lager op de evolutieladder staan. Wij voeren dus een asymmetrische oorlog: Wij onderwerpen onszelf aan hoge normen, die wij bij anderen door de vingers zien.
Ter illustratie, ongeveer dezelfde week dat een soldaat in dienst van het leger van Israël een weerloze 'Palestijn' in de voet schoot, werd ook bekend dat Hezbollah de stoffelijke resten van twee gegijzelden zou vrijgeven die zij zelf, gedurende hun ontvoering, hadden omgebracht, in ruil voor een levende kindermoordenaar, die als held werd binnen gehaald.
Bij het eerste sprak de wereld (terecht) schande, waarbij de soldaat op non-actief werd gesteld en de staat vervolging instelde. (Waarbij ook vermeldenswaardig is dat de camera’s waarmee deze daden gefilmd werden verspreid waren door Israëlische mensenrechtenorganisaties).
Bij het tweede kraaide geen haan.
De vraag is hoe wij de religie van vrede een halt kunnen roepen, juist omdat het zo haaks staat op die waarden, zonder die waarden zelf overboord te gooien.
Dat vereist discipline, denkvermogen en moed.
Anderen het spreken willen beletten of hun loyaliteit in twijfel trekken, getuigt weer van impulsiviteit, ideeënarmoede en lafhartigheid.
Mensen om hun denkbeelden willen ombrengen, is al helemaal een shortcut naar de Middeleeuwen. Dan is de brandende toorts van de vrijheid definitief uitgedoofd.
Ik zal daar nooit mijn medewerking aan verlenen. Dan pleeg ik immers hoogverraad aan de waarden die mij zo dierbaar zijn.
