| Lodewijk Nasser | 24 september 2008 |
Zelf reageer ik niet zo vaak op wat anderen schrijven. Allereerst omdat ik daar een dagtaak aan zou hebben. Ten tweede, omdat ik anderen met wie ik het podium deel niet wil afvallen en ik pluriformiteit hoog heb zitten. Volwassen mensen moeten het een zijn oneens met elkaar te zijn. Dat is bovendien ook heel liberaal. (Citaat geleend van Stan de Jong).
Toch, of beter gezegd daarom, wil ik blijk geven het niet eens te zijn met Mark Evers, die, als het aan hem lag, Arnold Karskens het zwijgen op te leggen. Vooral omdat het voor mij een fundamenteel punt betreft.
Daar wil kort over zijn:
Ik denk juist dat wij kritische journalisten, zoals Karskens, moeten omarmen. Het is één van de weinigen die vraagtekens durft te plaatsen bij de Goed-Nieuws-show van Defensie. U weet wel; waar hoorden wij eerder soortgelijke onwaarheden? Zo zou euro zou niks duurder maken, de JSF zou binnen de begroting passen, net als de Betuwelijn, Legiolease, de oorlog in de Balkan, het Studiehuis, de zegeningen van de multiculturele samenleving, de huidige kredietcrisis, de religie van vrede, de oorlog in Irak, om er maar een paar te noemen.
Allemaal thema's waar in mijn optiek de media op één oor lag en waar de nadelige gevolgen uiteindelijk zijn afgewenteld op de hardwerkende burger c.q. belastingbetaler.
Wie die als eerste aankaart, is meestal een klokkenluider die beschimpt wordt om zijn opvattingen. Maar de geschiedenis heeft klokkenluiders maar al te vaak gelijk gegeven.
In een democratie moeten wij (sowieso) onze leiders met de nodige wantrouwen bejegenen. Het welbekende cliché dat macht de neiging heet te corrumperen, blijkt iedere keer weer bewaarheid te worden.
Een kritische en pers is een essentiële voorwaarde voor het floreren van de open samenleving, omdat zij meestal als eerste misstanden aan de kaak stelt aan een groot publiek. Het is de welbekende waakhond. Zelf las ik afgelopen zomer What Happened van Scott McClellan, de voormalig White House Press Secretary. Als voormalig grootse verdediger van het beleid van Bush, fulmineert hij nu tegen zijn ex-werkgever en de media. die in zijn ogen hem veel kritischer had moeten ondervragen.
Je bent in mijn ogen dan ook een echte patriot als je tegen de stroming op durft te zwemmen, met afwijkende maar goed onderbouwde punten. Wie het niet met Karskens eens is, zou ook in de pen moeten klimmen om zijn ongelijk te bewijzen. Wie hem daarentegen het spreken willen beletten, voelt zich kennelijk gekrenkt door zijn argumenten.
Het is niks voor niks dat Thomas Jefferson al in 1787 zei: " Als ik de keus had tussen een overheid zonder een vrije pers of een vrije pers zonder overheid, koos ik meteen voor het laatste."
I couldn't agree more.
Lodewijk Nasser
